Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Да Рымлянаў

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Дык вось, у чым жа перавага быць Юдэем, альбо якая карысьць ад абразаньня?

² Вялікая, ва ўсіх праявах, а найперш у тым, што ім даверана слова Божае.

³ Бо што ж? калі некаторыя ня верылі, хіба ж няверства іхняе зьнішчыць вернасьць Божую?

⁴ Зусім не. Бог верны, а кожны чалавек ілжывы, як напісана: "Ты праведны ў словах Тваіх і пераможаш, у судзе Тваім".

⁵ А калі нашая няпраўда выяўляе праўду Божую, дык што скажам? няўжо будзе Бог несправядлівы, калі паказвае гнеў? - кажу, па-чалавечы разважаючы.

⁶ Зусім не. Бо як жа тады Богу судзіць сьвет?

⁷ Бо, калі вернасьць Божая ўзвышаецца маёю нявернасьцю на славу Божую, завошта яшчэ мяне ж судзіць, як грэшніка?

⁸ І ці ж не рабіць нам зло, каб выйшла на дабро, як некаторыя ўпікаюць нас і кажуць, быццам мы гэтак вучым? Справядлівы суд на такіх.

⁹ Дык што ж? ці маем мы перавагу? Зусім не; бо мы ўжо даказалі, што як Юдэі, так і Эліны, усе пад грэхам,

¹⁰ як напісана: "няма праведнага аніводнага;

¹¹ няма, хто разумеў бы; няма, хто Бога шукаў бы;

¹² усе зьбіліся з тропу, нягодныя сталіся ўсе: няма, хто тварыў бы дабро, няма аніводнага".

¹³ Горла іхняе - дамавіна адчыненая, лісьлівяць яны языком; атрута асьпідаў у іх на губах;

¹⁴ вусны ў іх поўныя ліхаслоўя і горычы.

¹⁵ Ногі ў іх борздыя на праліваньне крыві;

¹⁶ разбурэньне і згубнасьць на іхніх дарогах;

¹⁷ яны ня ведаюць шляхоў міру.

¹⁸ Няма страху Божага перад вачамі ў іх".

¹⁹ А мы ведаем, што закон, калі што гаворыць, гаворыць да тых, хто пад законам, так што замыкаюцца ўсякія вусны, і ўвесь сьвет робіцца вінаваты перад Богам,

²⁰ бо дзеямі закона не апраўдаецца перад Ім ніякая плоць; бо законам спазнаецца грэх.

²¹ Але сёньня, незалежна ад закона, зьявілася праведнасьць Божая, пра якую сьведчаць закон і прарокі,

²² праведнасьць Божая празь веру ў Ісуса Хрыста ва ўсіх і на ўсіх вернікаў; бо няма розьніцы,

²³ бо ўсе зграшылі і пазбаўлены славы Божай,

²⁴ атрымліваючы апраўданьне дарам, паводле мілаты Ягонай, адкупленьнем у Ісусе Хрысьце,

²⁵ Якога Бог прынёс у ахвяру ўмілажальваньня ў Крыві Ягонай празь веру, для паказу справядлівасьці Ягонай ў дараваньні грахоў, учыненых раней,

²⁶ у доўгім цярпеньні Божым, для паказу српавядлівасьці Ягонай ў сёньняшні час, - хай зьявіцца Ён справядллівы і апраўдае таго, хто веруе ў Ісуса.

²⁷ Дзе ж тое, чым пахваліцца? зьнішчана. Якім законам? законам учынкаў? Не, а законам веры.

²⁸ Бо мы прызнаём, што чалавек апраўдваецца вераю, незалежна ад дзеяў закона.

²⁹ Няўжо Бог ёсьць Бог Юдэяў толькі, а не й язычнікаў? Вядома, і язычнікаў;

³⁰ бо адзін Бог, Які апраўдае абрэзаных па веры і неабрэзаных празь веру.

³¹ Дык вось, ці ж мы не касуем закон вераю? Зусім не; а сьцьвярджаем закон.