Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Да Рымлянаў

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Вось таму няма апраўданьня табе, кожны чалавеча, што судзіш другога; бо тым самым судом, якім судзіш другога, асуджаеш сам сябе; бо, асуджаючы другога, робіш тое самае.

² А мы ведаем, што паводле ісьціны ёсьць суд Божы на тых, што такое чыняць.

³ Няўжо думаеш ты, чалавеча, што ўнікаеш суду Божага, калі асуджаеш тых, якія ўчыняюць такое, і сам робячы тое самае?

⁴ Альбо пагарджаеш багацьцем даброці, лагоднасьці і вялікай цярплівасьці Божай, не разумеючы, што даброць Божая вядзе цябе да пакаяньня?

⁵ Але, з упартасьці тваёй і нераскаянага сэрца ты сам сабе зьбіраеш гнеў на дзень гневу і абвяшчэньня праведнага суду ад Бога,

⁶ Які кожнаму аддасьць паводле дзеяў ягоных:

⁷ тым, якія ўвесь час ў добрых дзеях шукаюць славы, гонару і бесьсьмяротнасьці, - жыцьцё вечнае;

⁸ а тым, якія ўпарцяцца і супрацівяцца ісьціне, ды аддаюцца няпраўдзе, - лютасьць і гнеў.

⁹ Смутак і скруха ўсякай душы чалавека, які чыніць ліхое: першаму Юдэю, потым і Эліну!

¹⁰ Наадварот жа, слава і гонар і мір кожнаму, хто робіць добрае: першаму Юдэю, потым і Эліну!

¹¹ Бо няма прывабы да асобы ў Бога.

¹² Тыя, што без закона зграшылі, без закона і загінуць; а тыя, якія ў законе зграшылі, паводле закона прымуць суд,

¹³ бо не слухачы закона праведныя перад Богам, а выканаўцы закона апраўданы будуць;

¹⁴ бо, калі язычнікі, ня маючы закона, ад прыроды законнае робяць, дык, ня маючы закона, яны самі сабе закон:

¹⁵ яны паказваюць, што дзеі закона ў іх напісаны ў сэрцах, пра што сьведчыць сумленьне іхняе і думкі іхнія, якія то вінавацяць, то апраўдваюць адна адну,

¹⁶ у дзень, калі паводле зьвеставаньня майго, Бог будзе судзіць таемныя дзеі людзей празь Ісуса Хрыста.

¹⁷ Вось, ты называешся Юдэем, і супакойваеш сябе законам, і хвалішся Богам,

¹⁸ і ведаеш волю Ягоную, і разумееш лепшае, навучаючыся з закона,

¹⁹ і ўпэўнены пра сябе, што ты павадыр сьляпым, сьвятло тым, што ходзяць у цемры, -

²⁰ выхавальнік неразумным, настаўнік дзецям, які мае ўзор розуму і ісьціны ў законе:

²¹ як жа ты, навучаючы другога, ня вучыш сябе самога?

²² Прапаведуючы ня красьці, крадзеш? кажучы: не распусьнічай, распусьнічаеш? грэбуючы ідаламі, рабуеш сьвятыні?

²³ хвалішся законам, а, пераступаючы закон, зьневажаеш Бога?

²⁴ бо дзеля вас, як напісана, імя Божае ганьбуецца ў язычнікаў.

²⁵ Абразаньне карыснае, калі выконваеш закон; а калі ты пераступаеш закон, дык абразаньне тваё сталася неабразаньнем.

²⁶ Дык вось, калі неабразанец выконвае пастановы закона, дык ягонае неабразаньне ці не залічыцца яму за абразаньне?

²⁷ І неабрэзаны ад прыроды, які выконвае закон, ці не асудзіць цябе, пераступніка закона зь Пісаньнем і абразаньнем?

²⁸ Бо ня той Юдэй, хто такі з выгляду, і ня тое абразаньне, якое вонкавае, на плоці;

²⁹ а той Юдэй, хто ўнутрана такі, і тое абразаньне, якое ў сэрцы паводле Духа, а не паводле літары: яму і пахвала не ад людзей, а ад Бога.