Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Да Рымлянаў

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Дык вось пытаюся: няўжо Бог адкінуў народ Свой? Зусім не. Бо і я Ізраільцянін, ад семені Абрагамавага, з роду Веньямінавага.

² Не адкінуў Бог народу Свайго, які Ён наперад ведаў. Хіба ня ведаеце, што кажа Пісаньне пра Ільлю? Як ён скардзіцца Богу на Ізраіля, кажучы:

³ "Госпадзе! прарокаў Тваіх забілі, ахвярнікі Твае зруйнавалі; застаўся я адзін, і маёй душы шукаюць".

⁴ Што ж кажа яму (Божы) адказ? "Я захаваў Сабе сем тысяч чалавек, якія ня схілілі каленяў перад Ваалам".

⁵ Так і ў сёньняшні час, пасьля выбраньня мілаты, захавалася рэшта.

⁶ Але, калі паводле мілаты, дык не паводле дзеяў; інакш мілата ня была б ужо мілатою. А калі паводле дзеяў, дык гэта ўжо не мілата; інакш дзея ня ёсьць ужо дзея.

⁷ А што? Ізраіль, чаго шукае, таго не атрымаў; а выбраныя атрымалі, а астатнія ажарсьцьвелі,

⁸ як напісана: "Бог даў ім дух усыпленьня, вочы, якімі ня бачаць, і вушы, якімі ня чуюць, аж да гэтага дня".

⁹ І Давід кажа: "хай будзе трапеза іхняй сеткай, цянётамі і пятлёю на расплату ім;

¹⁰ хай запамрочацца іхнія вочы, каб ня бачылі, і хрыбет іхні хай сагнецца назаўсёды".

¹¹ І вось, я пытаюся: няўжо яны спатыкнуліся, каб зусім упасьці? Зусім не! Але ад іхняга падзеньня выратаваньне язычнікам, каб абудзіць у іх рупнасьць.

¹² Калі ж падзеньне іхняе - багацьце сьвету, і зьмізарненьне іхняе - багацьце язычнікам, дык тым большая паўната іхняя.

¹³ Вам кажу, язычнікам: як апостал язычнікаў, я праслаўляю служэньне маё;

¹⁴ ці не абуджу руплівасьць у братах маіх па плоці і ці не ўратую некаторых зь іх?

¹⁵ Бо, калі адкіданьне іх ёсьць замірэньне сьвету, дык што будзе прыняцьце, як ня жыцьцё зь мёртвых?

¹⁶ Калі пачатак сьвяты, дык і цэлае, і калі корань сьвяты, дык і вецьце.

¹⁷ Калі ж некаторыя галіны адламаліся, а ты, дзікая аліва, прышчапілася на месца іхняе і сталася супольніцай кораня і соку алівы,

¹⁸ дык не заносься перад галінамі; а калі заносішся, ведай, што ня ты корань трымаеш, а корань - цябе.

¹⁹ Скажаш: галіны адламаліся, каб мне прышчапіцца.

²⁰ Добра. Яны адламаліся зь няверства, а ты трымаешся вераю; ня мудруй высока, а бойся.

²¹ Бо калі Бог не пашкадаваў прыродных галін, дык глядзі, ці пашкадуе цябе.

²² Дык вось бачыш даброць і строгасьць Божую: строгасьць да адпалых, а даброць да цябе, калі жыцьмеш у даброці Божай, інакш і ты будзеш адцяты.

²³ Але і тыя, калі не застануцца ў няверстве, прышчэпяцца, бо Бог мае моц зноў прышчапіць іх.

²⁴ Бо калі ты адцяты ад прыроднай дзічкі-алівы, і не па прыродзе прышчапіўся да высакароднай алівы, дык тым болей гэтыя прыродныя прышчэпяцца да сваёй алівы.

²⁵ Бо не хачу пакінуць вас, браты, у патайноце гэтай (каб вы не задаваліся дужа сабою), што ажарсьцьвеньне спасьцігла Ізраіля часткова, да той пары, пакуль ня ўвойдуць усе язычнікі,

²⁶ і так увесь Ізраіль уратуецца, як напісана: "прыйдзе з Сыёна Збаўца і адверне бязбожнасьць ад Якава;

²⁷ і гэта запавет ім ад Мяне, калі здыму зь іх грахі іхнія".

²⁸ Што да Дабравесьця, дык яны ворагі вам; а што да выбраньня любасьнікі Божыя ад бацькоў;

²⁹ бо дары і пакліканьне Божае - адмяніць нельга.

³⁰ Як і вы колісь былі нслухі ў Бога, а цяпер памілаваныя, празь непаслушэнства іхняе, -

³¹ так і яны цяпер неслухі на памілаваньне ваша, каб і самім быць памілаванымі.

³² Бо ўсіх замкнуў Бог у непаслушэнства, каб усіх памілаваць.

³³ О, бездань багацьця і мудрасьці і веданьня Божага! якія неспасьцігальныя суды Ягоныя і недасьледныя шляхі Ягоныя!

³⁴ "Бо хто спазанаў розум Гасподні? Або хто дарадца Яму?

³⁵ Або хто даў Яму наперад, каб Ён мусіў аддаць?"

³⁶ Бо ўсё зь Яго, празь Яго і да Яго. Яму слава навекі вякоў. Амін.