Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Выслоўi

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Сыне мой! слухай мудрасьці маёй і нахілі вуха тваё да навукі маёй,

² каб датрымацца добрае рады і каб вусны твае хвалілі спазнанае.

³ Бо мёд цячэ з вуснаў чужое жонкі, і мякчэйшая за алей гаворка ў яе;

⁴ але весьнік яе горкі, нібы палын, востры, як меч двусечны,

⁵ ногі яе сыходзяць да сьмерці, ступакі яе дастаюць да апраметнай.

⁶ Каб ты не спасьцігнуў сьцежкі жыцьця яе, дарогі яе нясталыя, і ты ня зьведаеш іх.

⁷ Дык вось, дзеці, паслухайце мяне і не адступайцеся ад словаў вуснаў маіх.

⁸ Далей ад яе ідзі па дарозе тваёй і не падыходзь пад дзьверы дома яе,

⁹ каб здароўя твайго не аддаў іншым і гадоў тваіх бязьлітасьніку;

¹⁰ каб не насычаліся сілаю тваёю чужынцы і праца твая ня ішла ў чужы дом.

¹¹ І ты ўрэшце будзеш стагнаць, калі плоць твая і цела зьнямогуцца,

¹² і скажаш: "навошта я ненавідзеў навуку, і сэрца маё асьцярогамі пагарджала,

¹³ і я ня слухаў голасу настаўнікаў маіх, не нахіляў вуха майго да настаўнікаў?

¹⁴ Ледзь ня ўпаў я ў вялікае ліха сярод сходу і грамады!"

¹⁵ Пі ваду з тваёй крыніцы, тую, якая цячэ з тваёй студні.

¹⁶ Хай не разьліваюцца крыніцы твае па вуліцы, патокі водаў - па плошчах;

¹⁷ хай яны будуць належаць табе самому, а ня чужым з табою.

¹⁸ Крыніца твая хай дабраславёная будзе; і радуйся з жанчынай тваёй маладосьці,

¹⁹ любаснаю касуляю і прыгожаю сарнаю; грудзі яе хай упояць цябе ў кожны час; каханьнем яе цешся заўсёды.

²⁰ І навошта табе, сыне мой, захапляцца распусьніцаю і абдымаць грудзі чужое?

²¹ Бо перад вачыма Госпада ўсе шляхі чалавека, і Ён прастуе ўсе сьцежкі яго.

²² Беззаконнага ловяць уласныя беззаконьні яго, і путамі грэху свайго ён павязаны.

²³ Ён памірацьме без настаўленьня і ў вялікай сваёй неразумнасьці наблукаецца.