Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Выслоўi

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Лепш кавалак чэрствага хлеба і зь ім мір, чым дом, поўны заколатага быдла, з разладам.

² Разумны раб валадарыць над шалапутным сынам і між братамі падзеліць спадчыну.

³ Плавільня - на срэбра, і гарніла - пад золата, а сэрцы выпрабоўвае Гасподзь.

⁴ Ліхадзей слухае вусны беззаконных, ілгун слухаецца вуснаў беззаконных.

⁵ Хто ганіць убогага, той ганіць Госпада ягонага; хто радуецца няшчасьцю, той не застаецца без пакараньня.

⁶ Вянок старых - сыны сыноў, і словы дзяцей - бацькі іхнія.

⁷ Ня прыстоіць неразумнаму важная прамова, тым болей знакамітаму - вусны ілжывыя.

⁸ Хабар - каштоўны камень у вачах таго, хто валодае ім; куды ні зьвернецца ён, яму шчасьціць.

⁹ Хто прыкрывае правіну - шукае любові; а хто зноў нагадвае пра яе, той праганяе сябра.

¹⁰ На разумнага мацней дзее вымова, чым на неразумнага сто ўдараў.

¹¹ Злосьнік шукае толькі зла; таму жорсткі анёл будзе пасланы супраць яго.

¹² Лепей сустрэць чалавеку мядзьведзіху зьбязьдзетненую, чым неразумнага ў дрымоце ягонай.

¹³ Хто за дабро плаціць злом, ад дома таго не адыдзецца зло.

¹⁴ Пачатак свары - як прарыў вады; пакінь свару раней, чым разгарыцца яна.

¹⁵ Хто апраўдвае бязбожніка і вінаваціць праведнага - абодва агідныя Госпаду.

¹⁶ Навошта скарб у руках у неразумнага? Каб набыць мудрасьць, у яго няма розуму.

¹⁷ Сябар любіць ва ўсякі час і, як брат, явіцца ў няшчасьці.

¹⁸ Чалавек малога розуму дае руку і паручаецца за блізкага свайго.

¹⁹ Хто любіць свары, любіць грэх; і хто высока ўзносіць вароты свае, той шукае падзеньня.

²⁰ Падступнае сэрца ня знойдзе дабра, і падступны язык упадае ў бяду.

²¹ Калі нарадзіў хто немысьля - сабе на гора, і бацька немысьля не парадуецца.

²² Вясёлае сэрца ацаляе, а пануры дух сушыць косьці.

²³ Бязбожны вымае гасьцінец з-за пазухі, каб скрывіць шляхі правасудзьдзя.

²⁴ Мудрасьць - перад абліччам у разумнага, а вочы неразумнага - на канцы зямлі.

²⁵ Неразумны сын - прыкрасьць бацьку свайму і крыўда маці сваёй.

²⁶ Нядобра і вінаваціць невінаватага, і біць вяльможу за праўду.

²⁷ Разумны і ўстрымлівы ў словах сваіх, і разумны мае халодную кроў.

²⁸ І неразумны, калі маўчыць, можа здацца мудрым, і разважлівым, калі замыкае вусны свае.