Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Выслоўi

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Няправільныя вагі - агідныя Госпаду, а правільныя вагі ўпадабаньне Яму.

² Прыйдзе пыхлівасьць, прыйдзе і ганьба; а са сьціплымі - мудрасьць.

³ Беззаганнасьць будзе кіраваць пабожнымі, а хітрасьць вераломных загубіць іх.

⁴ Не паможа багацьце ў дзень гневу; а праўда ўратуе ад сьмерці.

⁵ Праўда беззаганнага прастуе дарогу яму, а бязбожны ўпадзе ад бязбожнасьці сваёй.

⁶ Праўда пабожных ратуе іх, а бязбожнікі будуць злоўлены беззаконьнем сваім.

⁷ Надзея бязбожніка зьнікае пры сьмерці, і спадзяваньне бязбожных зьнікае.

⁸ Праведніку ёсьць ратунак зь нягоды, а замест яго трапляе ў яе бязбожны.

⁹ Вуснамі крывадушнік нішчыць блізкага свайго, а праведнікі празорлівасьцю ратуюцца.

¹⁰ З дабрадзенства праведнікаў радуецца горад, а як гіне бязбожны - сьпявае.

¹¹ Дабраславеньнем праведных узвышаецца горад, а вуснамі бязбожнікаў руйнуецца.

¹² Недавумак пагарджае блізкім сваім; а разумны чалавек маўчыць.

¹³ Хто ходзіць у паклёпніках, той адкрывае таямніцу; а верны чалавек яе хавае.

¹⁴ Дзе няма добрае рады, там занепадае народ, а пры многіх радцах - дабрадзенствуе.

¹⁵ Ліха той сабе спрычыняе, хто паручаецца за староньняга; а хто ненавідзіць заруку, той у бясьпецы.

¹⁶ Жанчына з добрым норавам здабывае гонар, а працавітыя дасягаюць багацьця.

¹⁷ Чалавек мілажальны дабрачыніць душы сваёй, а жорсткі сэрцам разбурае плоць сваю.

¹⁸ Бязбожны робіць справу ненадзейную, а таму, хто сее праўду - узнагарода пэўная.

¹⁹ Праведнасьць вядзе да жыцьця, а хто імкнецца да ліхога, імкнецца да сьмерці сваёй.

²⁰ Агіда Госпаду - падступныя сэрцам; а падабаецца Яму, хто ў беспахібнасьці ходзіць.

²¹ Можна паручыцца, што грэшнік не застанецца без пакараньня; а насеньне праведных уратуецца.

²² Што залатое колца ў лычы ў сьвіньні, тое жанчына прыгожая і - неразумная.

²³ Жаданьне праведных - толькі дабро, надзея бязбожных - гнеў.

²⁴ Адзін сыпле шчодра і яму яшчэ дадаецца; а другі звыш меры ашчадлівы, і аднак жа бяднее.

²⁵ Дабрачынная душа будзе насычана, і хто напойвае іншых, той і сам напоены будзе.

²⁶ Хто хавае ў сябе збожжа, таго народ кляне; і дабраслаўляе таго, хто прадае.

²⁷ Хто імкнецца да дабра, той шукае Божае ласкі; а хто шукае благога, да таго яно і прыходзіць.

²⁸ Хто спадзяецца на багацьце сваё, упадзе; а праведнікі, як лісьце, зазелянеюць.

²⁹ Хто разладжвае дом свой, успадкуе вецер, а неразумны будзе слугаваць мудраму.

³⁰ Плод праведніка - дрэва жыцьця, а мудры яднае душы.

³¹ Так аддаецца на зямлі праведніку, тым болей бязбожнаму і грэшніку.