Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП

Святое Дабравесце паводле Матфея

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Калі Ён сышоў з гары, за Ім следам пайшло мноства людзей.

² І вось, падышоў пракажоны і, кланяючыся Яму, сказаў: Госпадзе! калі хочаш, можаш мяне ачысціць.

³ Іісус, працягнуўшы руку, дакрануўся да яго і сказаў: хачу, ачысціся. І адразу ачысціўся той ад праказы.

⁴ І кажа яму Іісус: глядзі, не кажы нікому; але ідзі, пакажыся святару, і прынясі дар, аб якім загадаў Майсей, на сведчанне ім.

⁵ Калі ж увайшоў Іісус у Капернаум, падышоў да Яго сотнік і папрасіў у Яго:

⁶ Госпадзе! слуга мой ляжыць дома ў паралічы і моцна пакутуе.

⁷ Іісус кажа яму: Я прыйду і ацалю яго.

⁸ А сотнік сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! я не варты, каб Ты ўвайшоў пад мой дах; але скажы толькі слова, і выздаравее слуга мой;

⁹ бо і я чалавек падуладны; і, маючы ў сябе ў падначаленні воінаў, кажу аднаму: "ідзі", і ідзе; і другому: "прыйдзі", і прыходзіць; і слузе майму: "зрабі тое", і робіць.

¹⁰ Пачуўшы гэта, Іісус здзівіўся і сказаў тым, што ішлі за Ім: праўду кажу вам: і ў Ізраілі не знайшоў Я такое веры.

¹¹ Кажу к вам, што многія з усходу і з захаду прыйдуць і ўзлягуць з Аўраамам, Ісаакам і Іакавам у Царстве Нябесным;

¹² а сыны царства будуць выкінуты у цемру вонкавую, там будзе плач і скрыгат зубоў.

¹³ І сказаў Іісус сотніку: ідзі, і, як ты вераваў, няхай будзе табе. І выздаравеў слуга ягоны ў тую ж гадзіну.

¹⁴ Прыйшоўшы ў дом Пятра Іісус убачыў цешчу яго, якая ляжала ў гарачцы,

¹⁵ і дакрануўся да рукі яе, і пакінула яе гарачка; і ўстала яна і слугавала ім.

¹⁶ Калі ж звечарэла, прывялі да Яго многа людзей, апанаваных дэманамі: і Ён выгнаў духаў словам і ўсіх нядужых ацаліў;

¹⁷ каб збылося сказанае праз прарока Ісаію, які кажа: "Ён узяў на Сябе нашы немачы, і хваробы панёс".

¹⁸ Калі ж Іісус убачыў вакол Сябе мноства люду, эагадаў вучням адплысці на той бок.

¹⁹ І адзін кніжнік, падышоўшы, сказаў Яму: Настаўнік! я пайду за Габою, куды б Ты ні пайшоў.

²⁰ І кажа яму Іісус: лісы маюць норы, і птушкі нябесныя гнёзды; а Сын Чалавечы не мае, дзе прыхіліць галаву.

²¹ А другі, з вучняў, сказаў Яму: Госпадзе, дазволь мне спярша пайсці і пахаваць майго бацьку.

²² Але Іісус сказаў Яму: ідзі за Мною, і пакінь мёртвым хаваць сваіх памерлых.

²³ І калі ўвайшоў Ён у лодку, увайшлі за Ім вучні Яго.

²⁴ І вось, бура вялікая сталася на моры, ажно лодку захліствалі хвалі; а Ён спаў.

²⁵ І вучні Яго, падышоўшы да Яго, разбудзілі Яго і сказалі: Госпадзе! ратуй нас, гінем.

²⁶ І кажа ім: чаго вы спалохаліся, малаверы? Тады, устаўшы, забараніў вятрам і мору, і сталася ціша вялікая.

²⁷ А людзі, дзівуючыся, казалі: хто Гэты, што і вятры, і мора слухаюцца Яго?

²⁸ І калі прыплыў Ён на другі бераг у краіну Гергесінскую, сустрэлі Яго, выйшаўшы з магіл, двое апанаваных дэманамі, вельмі лютыя, так што ніхто не мог праходзіць тою дарогаю.

²⁹ І вось, яны закрычалі: што Табе да нас, Іісусе, Сыне Божы? прыйшоў Ты сюды дачасна мучыць нас.

³⁰ А зводдаль ад іх пасвіўся вялікі гурт свіней.

³¹ І дэманы прасіліся ў Яго: калі выганіш нас, дык пашлі нас у гурт свіней.

³² І Ён сказаў ім: ідзіце. І выйшлі яны, і пайшлі ў гурт свіны. І вось, кінуўся ўвесь гурт свіней з урвішча ў мора і загінуў у вадзе.

³³ А пастухі паўцякалі і, прыйшоўшы ў горад, расказалі пра ўсё, і пра апанаваных дэманамі.

³⁴ І вось, увесь горад выйшаў на сустрэчу Іісусу; і, убачыўшы Яго, прасілі, каб Ён адышоў ад іх межаў.