Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП

Святое Дабравесце паводле Матфея

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Тады ўпадобніцца Царства Нябеснае дзесяці дзевам, якія, узяўшы свяцільнікі свае, выйшлі сустрэць жаніха;

² пяць з іх было неразумных пяць мудрых;

³ неразумныя, узяўшы свяцільнікі свае, не ўзялі з сабою алею;

⁴ а мудрыя узялі алею ў пасудзінах разам з свяцільнікамі сваімі;

⁵ і калі жаніх замарудзіўся, дык задрамалі ўсе і паснулі.

⁶ Але апоўначы крык пачуўся: "вось, жаніх ідзе, выходзьце на сустрэчу яму".

⁷ Тады ўсталі ўсе дзевы тыя і паправілі свяцільнікі свае.

⁸ А неразумныя мудрым сказалі: "дайце нам алею вашага, бо свяцільнікі нашыя гаснуць".

⁹ А мудрыя сказалі ў адказ: "каб не сталася недахопу і ў нас і ў вас, ідзіце лепей да прадаўцоў і купіце сабе".

¹⁰ Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў жаніх, і гатовыя ўвайшлі з ім на вяселле, і зачыніліся дзверы.

¹¹ Пасля прыходзяць і астатнія дзевы і кажуць: "пане! пане! адчыні нам".

¹² Ён жа сказаў ім у адказ: "праўду кажу вам: не ведаю вас".

¹³ Дык вось, чувайце; бо не ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.

¹⁴ Гэтак і чалавек нейкі, адыходзячы, заклікаў рабоў сваіх і даручыў ім маёмасць сваю:

¹⁵ і аднаму даў пяць талантаў, другому два, іншаму адзін, кожнаму паводле яго сілы; і адразу адышоў.

¹⁶ Той, хто атрымаў пяць талантаў, пайшоў: уклаў іх у справу і набыў другія пяць;

¹⁷ гэтак сама і той з двума набыў другія два;

¹⁸ а той, хто атрымаў адзін талант, пайшоў і закапаў яго ў зямлю і схаваў серабро гаспадара свайго.

¹⁹ Па доўгім часе прыходзіць гаспадар рабоў тых і зводзіць з імі рахунак.

²⁰ І той, хто атрымаў пяць талантаў, падышоўшы, прынёс другія пяць талантаў і кажа: "Гаспадар! пяць талантаў ты даў мне; вось, другія пяць талантаў я набыў на іх".

²¹ Сказаў жа яму гаспадар яго: "добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасць гаспадара твайго".

²² Падышоў таксама і той, што атрымаў два таланты, і сказаў: "гаспадар! два таланты ты даў мне; вось, другія два таланты набыў я на іх".

²³ Сказаў жа яму гаспадар яго: "добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасць гаспадара твайго".

²⁴ Падышоў і той, што атрымаў адзін талант, і сказаў: "гаспадар! я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі, жнеш, дзе не сеяў, і збіраеш, дзе не рассыпаў;

²⁵ і пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талант твой у зямлі; вось табе тваё".

²⁶ Гаспадар жа ягоны сказаў яму ў адказ: "ліхі раб і гультай! ты ведаў, што я жну, дзе не сеяў, і збіраю, дзе не рассыпаў;

²⁷ таму трэба было табе аддаць серабро маё гандлярам, і я, прыйшоўшы, атрымаў бы маё з прыбыткам.

²⁸ Дык вось вазьміце ў яго талант і дайце таму, хто мае дзесяць талантаў,

²⁹ бо кожнаму, хто мае, дасца і памножыцца, а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што мае;

³⁰ а нягоднага раба выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў". (Сказаўшы гэта, усклікнуў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!)

³¹ Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй і ўсе святыя Ангелы з Ім, тады сядзе на прастоле славы Сваёй,

³² і збяруцца перад Ім усе народы; і аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;

³³ і паставіць авечак праваруч ад Сябе, а казлоў - леваруч.

³⁴ Тады скажа Цар тым, якія праваруч ад Яго: "Прыйдзіце, благаславёныя Айца Майго, прыміце ў спадчыну Царства, угатаванае вам ад стварэння свету:

³⁵ бо быў галодны Я, і вы далі Мне есці; быў сасмяглы, і вы напаілі Мяне; быў падарожны, і вы прынялі Мяне;

³⁶ быў голы, і вы адзелі Мяне; быў хворы, і вы адведалі Мяне; у цямніцы быў, і вы прыйшлі да Мяне.

³⁷ Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: "Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галоднага і накармілі? альбо сасмяглага і напаілі?

³⁸ калі ж мы бачылі Цябе падарожнага і прынялі? альбо голага і адзелі?

³⁹ калі ж мы бачылі Цябе хворага, альбо ў цямніцы, і прыйшлі да цябе?"

⁴⁰ І Цар скажа ім у адказ: "праўду кажу вам: як што зрабілі вы гэта аднаму з братоў Маіх меншых, дык зрабілі Мне".

⁴¹ Тады скажа і тым, якія леваруч ад яго: "ідзіце ад Мяне, праклятыя, у агонь вечны, угатаваны дыявалу і ангелам яго:

⁴² бо быў галодны Я, вы не далі Мне есці; быў сасмяглы, і вы не напаілі Мяне;

⁴³ быў падарожны, і не прынялі Мяне; быў голы, і не адзелі Мяне; хворы і ў цямніцы, і не адведалі Мяне".

⁴⁴ Тады і яны скажуць Яму ў адказ: "Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галоднага, альбо сасмяглага, альбо падарожнага, альбо голага, альбо хворага, альбо ў цямніцы, і не паслужылі Табе?"

⁴⁵ Тады скажа ім у адказ: "праўду кажу вам: як што вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых меншых, дык не зрабілі Мне".

⁴⁶ І пойдуць гэтыя на пакуты вечныя, а праведнікі ў жыццё вечнае.