Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП

Святое Дабравесце паводле Марка

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ I пачаў гаварыць iм прытчамі: пасадзiў чалавек вiнаграднiк i абнёс агароджаю, i выкапаў выцiскальню, i збудаваў вежу, i аддаў яго вiнаградарам, i адлучыўся.

² I паслаў да вiнаградараў у пэўны час раба, каб узяць ад вiнаградараў пладоў з вiнаграднiка.

³ А яны, схапiўшы яго, набiлi i адаслалi нi з чым.

⁴ I зноў паслаў да iх iншага раба, i таго каменнем пабiлi, разбілі галаву i адпусцiлi зняважанага.

⁵ I зноў iншага паслаў, i таго забiлi; i многiх iншых каго бiлi, а каго забiвалi.

⁶ Яшчэ аднаго меў ён, сына ўзлюбленага свайго, паслаў i яго нарэшце да iх, кажучы: пасаромеюцца сына майго.

⁷ Тыя ж вiнаградары, сказалi адзін аднаму: гэта спадкаемца; хадзем, заб’ем яго, i спадчына будзе наша.

⁸ І, схапiўшы яго, забiлi i выкiнулi прэч з вiнаграднiка.

⁹ Што ж зробiць гаспадар вiнаграднiка? Прыйдзе i знiшчыць вiнаградараў, i аддасць вiнаграднiк iншым.

¹⁰ Няўжо не чыталi вы гэтага Пiсання: камень, якi адкiнулi будаўнiкi, той самы стаў галавою вугла;

¹¹ ад Госпада сталася гэта, i яно дзiўнае ў вачах нашых.

¹² І намервалiся схапiць Яго, ды пабаялiся народу; бо зразумелi, што пра iх сказаў прытчу; i, пакiнуўшы Яго, адышлi.

¹³ І пасылаюць да Яго некаторых з фарысеяў i iрадыян, каб злавiць Яго на слове.

¹⁴ Яны, прыйшоўшы, кажуць Яму: "Настаўнiк! мы ведаем, што Ты праўдзiвы i нiкому не дагаджаеш, бо не глядзiш на аблiчча людзей, а па праўдзе шляху Божаму вучыш. Цi дазволена даваць падатак кесару, цi не? Даваць нам цi не даваць?

¹⁵ Ён жа, ведаючы iх крывадушнасць, сказаў iм: што Мяне спакушаеце? Прынясiце Мне дынарый, каб Я пабачыў.

¹⁶ Яны прынеслi. І кажа iм: чыя гэта выява i надпiс? Яны сказалi Яму: кесаравы.

¹⁷ I сказаў iм Iiсус у адказ: аддавайце кесарава кесару, а Божае Богу. I дзiвілiся Яму.

¹⁸ I прыйшлi да Яго садукеi, якія кажуць, што няма ўваскрасення, i спыталiся ў Яго, кажучы:

¹⁹ Настаўнiк! Маiсей напiсаў нам: "калi ў каго брат памрэ i пакiне жонку, а дзяцей не пакiне, то няхай брат яго возьме жонку яго i адродзiць семя брату свайму".

²⁰ Было сем братоў; i першы ўзяў жонку i, памiраючы, не пакiнуў семенi.

²¹ І другi ўзяў яе, i памёр, i ён не пакiнуў семенi; i трэцi таксама.

²² І бралі яе сямёра, і не пакінулі семені. Пасля ўсіх памерла і жонка.

²³ Дык вось, пры ўваскрасеннi, калі яны ўваскрэснуць, катораму з iх будзе яна жонкаю? бо сямёра мелi яе жонкаю.

²⁴ I сказаў iм Iiсус у адказ: цi не таму вы памыляецеся, што не ведаеце нi Пiсанняў, нi сiлы Божае?

²⁵ Бо калi з мёртвых уваскрэснуць, не будуць нi жанiцца, нi замуж выходзiць, а будуць, як Ангелы на нябёсах.

²⁶ Пра мёртвых жа, што яны ўваскрэснуць, хiба не чыталi вы ў кнiзе Маiсея пра купіну, як Бог гаварыў яму, кажучы: "Я Бог Аўраама, i Бог Iсаака, i Бог Iакава"?

²⁷ Ён не ёсць Бог мёртвых, але Бог жывых. Таму вы вельмi памыляецеся.

²⁸ I, падышоўшы, адзiн з кнiжнiкаў, якi чуў, як яны спрачаюцца, i, ведаючы, што Iiсус добра адказаў iм, спытаў у Яго: якая першая з усiх запаведзяў?

²⁹ Iiсус адказаў яму: першая з усiх запаведзяў: "слухай, Iзраiлю! Гасподзь Бог наш ёсць Гасподзь адзiны;

³⁰ i ўзлюбi Госпада Бога твайго ўсiм сэрцам тваiм, i ўсёй душою тваёю, i ўсiм разуменнем тваiм, i ўсёй сiлаю тваёю". Гэта першая запаведзь.

³¹ I другая падобная да яе: "узлюбi блiжняга твайго, як самога сябе". Большай за гэтыя iншай запаведзi няма.

³² I сказаў Яму кнiжнiк: добра, Настаўнiк! Па праўдзе сказаў Ты, што адзiны ёсць Бог, i няма iншага, акрамя Яго;

³³ i любiць Яго ўсiм сэрцам, i ўсiм розумам, i ўсёю душою, i ўсёю сiлаю, i любiць блiжняга, як самога сябе, - гэта больш за ўсе ўсеспаленнi i ахвяры.

³⁴ Iiсус жа, убачыўшы, што той разумна адказваў, сказаў яму: недалёка ты ад Царства Божага. I нiхто не адважваўся болей пытацца ў Яго.

³⁵ I, працягваючы вучыць у храме, Iiсус казаў: як гэта кажуць кнiжнiкi, што Хрыстос - сын Давiдаў?

³⁶ Бо сам Давiд сказаў Духам Святым: "сказаў Гасподзь Госпаду майму: сядзi праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваiх у падножжа ног Тваiх."

³⁷ Сам Давiд называе Яго Госпадам: як жа Ён сын яму? I мноства народу слухала Яго з прыемнасцю.

³⁸ I казаў iм у вучэннi Сваiм: сцеражыцеся кнiжнiкаў, якiя любяць хадзiць у доўгiх уборах i каб вiталi iх на плошчах,

³⁹ i наперадзе сядзець у сiнагогах i ўзляжаць наперадзе на гасцінах.

⁴⁰ Тыя, што паядаюць дамы ўдоў i напаказ доўга моляцца, прымуць большае асуджэнне.

⁴¹ I сеў Iiсус насупраць скарбнiцы i глядзеў, як народ кладзе грошы ў скарбніцу, i многiя багацеi клалi шмат.

⁴² I, прыйшоўшы, адна бедная ўдава паклала дзве лепты, гэта значыць кадрант.

⁴³ I, паклiкаўшы вучняў сваiх, Iiсус гаворыць iм: праўду кажу вам, удава гэтая бедная паклала больш за ўсiх, хто клаў у скарбніцу:

⁴⁴ бо ўсе клалi ад дастатку свайго, а яна з нястачы сваёй паклала ўсё, што мела, увесь пражытак свой.