Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Паводле Лукаша

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Сказаў ім таксама прытчу пра тое, што трэба заўсёды маліцца і ня падаць духам.

² кажучы: у адным горадзе быў судзьдзя, які Бога не баяўся і людзей не саромеўся.

³ У тым самым горадзе была адна ўдава, і яна, прыходзячы да яго, казала: абарані мяне ад супраціўніка майго.

⁴ Але ён доўгі час не хацеў. А потым сказаў сам сабе: хоць і Бога не баюся і людзей не саромеюся,

⁵ але як што гэтая ўдава не дае мне спакою, абараню яе, каб яна ня прыходзіла больш дакучаць мне.

⁶ І сказаў Гасподзь: чуеце, што кажа судзьдзя няправедны?

⁷ Ці ж Бог не абароніць выбраных Сваіх, што галосяць да Яго дзень і ноч, хоць і марудзіць абараніць іх?

⁸ кажу вам, што падасьць ім абарону неўзабаве. А Сын Чалавечы, прыйшоўшы, ці знойдзе веру на зямлі?

⁹ Сказаў таксама да некаторых, якія былі ўпэўненыя ў сабе, што яны праведныя, і прыніжалі іншых, наступную прытчу:

¹⁰ два чалавекі ўвайшлі ў храм памаліцца: адзін фарысэй, а другі мытнік.

¹¹ Фарысэй, стаўшы, маліўся сам сабе так: Божа! дзякую Табе, што я не такі, як іншыя людзі, рабаўнікі, крыўдзіцелі, блудадзеі, альбо як гэты мытнік:

¹² пашчуся два разы на тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што набываю.

¹³ А мытнік, стоячы воддаль, не адважваўся нават падняць вочы да неба; але, б'ючы сябе ў грудзі, казаў: Божа! будзь міласэрны да мяне, грэшніка!

¹⁴ Кажу вам, што гэты пайшоў у дом свой апраўданы болей, чым той: бо кожны, хто ўзьвялічвае сам сябе, паніжаны будзе, а хто паніжае сябе, узвысіцца.

¹⁵ Прыносілі да Яго і дзяцей, каб Ён дакрануўся да іх; а вучні, бачачы тое, забаранялі ім.

¹⁶ Але Ісус, паклікаўшы іх, сказаў: пусьцеце дзяцей прыходзіць да Мяне і не забараняйце ім, бо такіх ёсьць Царства Божае;

¹⁷ праўду кажу вам: хто ня прыме Царства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў яго.

¹⁸ І спытаўся ў Яго нехта з начальнікаў: Настаўнік добры! што мне рабіць, каб успадкаваць жыцьцё вечнае?

¹⁹ Ісус сказаў яму: што ты называеш Мяне добрым? Ніхто ня добры, як толькі адзін Бог.

²⁰ Ведаеш запаведзі: ня чыні пералюбу; не забівай; ня крадзь; ня сьведчы ілжыва; шануй бацьку твайго і маці тваю.

²¹ А той сказаў: усё гэта захаваў я зь юнацтва майго.

²² Пачуўшы гэта, Ісус сказаў яму: яшчэ аднаго не хапае табе: усё, што маеш, прадай і раздай убогім, і мець будзеш скарб на нябёсах, і прыходзь, і ідзі сьледам за Мною.

²³ А ён, пачуўшы гэта, засмуціўся, бо быў вельмі багаты.

²⁴ Ісус, бачачы, як ён засмуціўся, сказаў: як цяжка багатым маетнікам увайсьці ў Царства Божае!

²⁵ бо лягчэй вярблюду прайсьці празь ігольныя вушкі, чым багатаму ўвайсьці ў Царства Божае!

²⁶ Тыя, што чулі гэта, сказалі: хто ж можа ўратавацца?

²⁷ Але Ён сказаў: немагчымае людзям магчымае Богу.

²⁸ А Пётр сказаў: вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі сьледам за Табою.

²⁹ Ён сказаў ім: праўду кажу вам: няма нікога, хто пакінуў бы дом, альбо бацькоў, альбо братоў, альбо сёстраў, альбо жонку, альбо дзяцей дзеля Царства Божага,

³⁰ і не атрымаў бы намнога больш у гэты час, і ў век будучага жыцьця вечнага.

³¹ І адклікаўшы дванаццаць вучняў Сваіх, сказаў ім: вось, мы ўзыходзім у Ерусалім, і зьдзейсьніцца ўсё напісанае праз прарокаў пра Сына Чалавечага:

³² бо выдадуць Яго язычнікам і паглумляцца зь Яго, і зьняважаць Яго, і аплююць Яго,

³³ і будуць біць і заб'юць Яго; і на трэйці дзень уваскрэсьне.

³⁴ Але яны нічога з гэтага не зразумелі; словы гэтыя былі ім неспасьцігальныя, і яны не разумелі сказанага.

³⁵ А калі падыходзіў Ён да Ерыхона, адзін сьляпы сядзеў пры дарозе, просячы міласьціны;

³⁶ і пачуўшы, што міма яго праходзяць людзі, спытаўся: што гэта такое?

³⁷ Яму сказалі, што Ісус Назарэй ідзе.

³⁸ Тады ён закрычаў: Ісусе, Сыне Давідаў! памілуй мяне.

³⁹ Тыя, што ішлі наперадзе, прымушалі яго маўчаць; але ён яшчэ мацней крычаў: Сыне Давідаў! памілуй мяне.

⁴⁰ Ісус, спыніўшыся, загадаў прывесьці яго да Сябе. І калі той падышоў да Яго, спытаўся ў яго:

⁴¹ чаго ты хочаш ад Мяне? Ён сказаў: Госпадзе! каб мне бачыць.

⁴² Ісус сказаў яму: Бач! вера твая ўратавала цябе.

⁴³ І ён адразу пачаў бачыць і пайшоў за Ім, славячы Бога. І ўвесь люд, бачачы гэта, узьнёс хвалу Богу.