Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП

Святое Дабравесце паводле Лукi

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Набліжаліся да Яго ўсе мытнікі і грэшнікі, каб слухаць Яго.

² І наракалі фарысеі і кніжнікі, кажучы: Ён прымае грэшнікаў і есць з імі.

³ А Ён сказаў ім такую прытчу, гаворачы:

⁴ хто з вас, маючы сто авечак і згубіўшы адну з іх, не пакідае дзевяноста дзевяці ў пустыні і не ідзе па тую, што згубілася, пакуль не знойдзе яе?

⁵ І, знайшоўшы, ускладае на плечы свае, радуючыся;

⁶ і, прыйшоўшы дадому, склікае сяброў і суседзяў, кажучы ім: парадуйцеся са мною, бо я знайшоў сваю згубленую авечку.

⁷ Кажу вам, што гэтак большая радасць будзе на небе за аднаго грэшніка, які каецца, чым за дзевяноста дзевяць праведнікаў, якія не маюць патрэбы ў пакаянні.

⁸ Альбо якая жанчына, маючы дзесяць драхмаў, калі згубіць адну драхму, не запальвае свяцільнік і не мяце хату, і не шукае старанна, пакуль не знойдзе?

⁹ І, знайшоўшы, склікае сябровак і суседак, кажучы: парадуйцеся са мною, бо я знайшла згубленую драхму.

¹⁰ Так, кажу вам, бывае радасць у Ангелаў Божых і за аднаго грэшніка, які каецца.

¹¹ І Ён сказаў: у аднаго чалавека было два сыны;

¹² і сказаў малодшы з іх бацьку: бацька, дай мне належную частку маёмасці. І той падзяліў ім маёмасць.

¹³ І праз некалькі дзён, сабраўшы ўсё, малодшы сын адышоў у далёкую краіну і там растраціў маёмасць сваю, жывучы распусна.

¹⁴ Калі ж ён патраціў усё, настаў голад вялікі ў той краіне, і ён пачаў цярпець нястачу;

¹⁵ і, пайшоўшы, прыстаў да аднаго з жыхароў той краіны, а той паслаў яго на свае палі пасвіць свіней;

¹⁶ і ён жадаў напоўніць жывот свой ражкамі, якія елі свінні, але ніхто не даваў яму.

¹⁷ І, прыйшоўшы да розуму, сказаў: колькі наймітаў у бацькі майго маюць хлеба ўдосталь, а я з голаду гіну;

¹⁸ устану, пайду да бацькі майго і скажу яму: бацька, я саграшыў супраць неба і перад табою,

¹⁹ і ўжо не варты называцца сынам тваім; прымі мяне як аднаго з наймітаў тваіх.

²⁰ І, устаўшы, пайшоў да бацькі свайго. І калі ён яшчэ быў далёка, убачыў яго бацька ягоны і зжаліўся; і, пабегшы, кінуўся на шыю яму і пацалаваў яго.

²¹ Сын жа сказаў яму: бацька, я саграшыў супраць неба і перад табою і ўжо не варты называцца сынам тваім.

²² А бацька сказаў рабам сваім: прынясіце найлепшае адзенне і апраніце яго, і дайце персцень на руку яго і абутак на ногі;

²³ і прывядзіце ўкормленае цяля і зарэжце, будзем есці і весяліцца,

²⁴ бо сын мой гэты быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся. І пачалі весяліцца.

²⁵ А яго старэйшы сын быў на полі; і калі, вяртаючыся, наблізіўся да дому, пачуў музыку і танцы,

²⁶ і, паклікаўшы аднаго са слуг, пытаўся: што гэта такое?

²⁷ Той жа сказаў яму: брат твой прыйшоў, і твой бацька зарэзаў укормленае цяля, бо здаровым яго спаткаў.

²⁸ І ён разгневаўся і не хацеў увайсці. Бацька ж яго выйшаў і прасіў яго.

²⁹ А ён сказаў бацьку ў адказ: вось, я столькі гадоў служу табе і ніколі загаду твайго не пераступіў, а ты мне ніколі не даў казляняці, каб я з сябрамі сваімі павесяліўся;

³⁰ а калі прыйшоў гэты сын твой, што праеў тваю маёмасць з блудніцамі, ты закалоў яму ўкормленае цяля.

³¹ Ён жа сказаў яму: дзіця, ты заўсёды са мною, і ўсё маё - гэта тваё;

³² а ўзвесяліцца і ўзрадавацца трэба было, што гэты брат твой мёртвы быў і ажыў, прападаў і знайшоўся.