Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП

Святое Дабравесце паводле Лукi

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Пасля гэтага абраў Гасподзь і іншых семдзесят вучняў і паслаў іх па двое перад абліччам Сваім у кожны горад і месца, куды Сам збіраўся ісці,

² і казаў ім: жніва многа, а работнікаў мала; таму маліце Гаспадара жніва, каб вывеў работнікаў на жніво Сваё.

³ Ідзіце! вось Я пасылаю вас як ягнят пасярод ваўкоў.

⁴ Не бярыце з сабой ні мяшка, ні торбы, ні абутку і нікога ў дарозе не вітайце.

⁵ Калі ж у які дом увойдзеце, перш кажыце: мір дому гэтаму;

⁶ і калі там будзе сын міру, то спачне на ім мір ваш; а калі не, то да вас вернецца;

⁷ і ў тым доме заставайцеся, ешце і піце, што ў іх ёсць; бо работнік дастойны ўзнагароды сваёй. Не пераходзьце з дому ў дом.

⁸ І калі ў які горад прыйдзеце і прымуць вас, ешце, што вам пададуць;

⁹ і ацаляйце хворых, якія ёсць там, і кажыце ім: наблізілася да вас Царства Божае.

¹⁰ А калі ў які горад прыйдзеце і не прымуць вас, то, выйшаўшы на вуліцы яго, скажыце:

¹¹ і пыл, што прыстаў да нас з горада вашага, мы абтрасаем вам; аднак тое ведайце, што наблізілася да вас Царства Божае;

¹² кажу вам, што Садому ў дзень той лягчэй будзе, чым гораду таму.

¹³ Гора табе, Харазіне! гора табе, Віфсаіда! бо калі б у Тыры і Сідоне явіліся сілы, яўленыя ў вас, яны б даўно ўжо, седзячы ў валасяніцы і попеле, пакаяліся;

¹⁴ але Тыру і Сідону лягчэй будзе на судзе, чым вам.

¹⁵ І ты, Капернауме, што да неба ўзвысіўся, да пекла будзеш нізрынуты.

¹⁶ Хто слухае вас, Мяне слухае; і хто адвяргае вас, Мяне адвяргае; а хто адвяргае Мяне, адвяргае Таго, Хто паслаў Мяне.

¹⁷ Вярнуліся ж семдзесят з радасцю, гаворачы: Госпадзі! і дэманы пакараюцца нам у імя Тваё.

¹⁸ Ён жа сказаў ім: бачыў Я сатану, што як маланка з неба ўпаў;

¹⁹ Вось Я даю вам уладу наступаць на змеяў і скарпіёнаў і на ўсю сілу варожую, і нішто не пашкодзіць вам;

²⁰ аднак таму не радуйцеся, што духі вам пакараюцца, а радуйцеся, што імёны вашы запісаны на нябёсах.

²¹ У той час узрадаваўся духам Іісус і сказаў: слаўлю Цябе, Ойча, Госпадзі неба і зямлі, што Ты ўтаіў гэта ад мудрых і разумных і адкрыў гэта малым дзецям. Так, Ойча! бо гэта было добраўгодна перад Табою.

²² І, павярнуўшыся да вучняў, сказаў: усё Мне перададзена Айцом Маім, і хто ёсць Сын, не ведае ніхто, акрамя Айца, і хто ёсць Айцец, не ведае ніхто, акрамя Сына, і каму Сын хоча адкрыць.

²³ І, павярнуўшыся да вучняў, асобна сказаў: блажэнныя вочы, якія бачаць тое, што вы бачыце;

²⁴ бо кажу вам, што многія прарокі і цары хацелі ўбачыць тое, што вы бачыце, і не ўбачылі, і пачуць тое, што вы чуеце, і не пачулі.

²⁵ І вось, устаў нейкі законнік і, спакушаючы Яго, сказаў: Настаўнік! Што мне рабіць, каб унаследаваць жыццё вечнае?

²⁶ Ён жа сказаў яму: у законе што напісана? як чытаеш?

²⁷ Той жа сказаў у адказ: "узлюбі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёй душою тваёю, і ўсёй сілаю тваёю, і ўсім разуменнем тваім", і "бліжняга твайго, як самога сябе".

²⁸ Іісус сказаў яму: правільна ты адказаў; рабі гэта, і будзеш жыць.

²⁹ Але той, хочучы апраўдаць сябе, сказаў Іісусу: а хто мой бліжні?

³⁰ На гэта Іісус сказаў: чалавек нейкі ішоў з Іерусаліма ў Іерыхон і трапіў да разбойнікаў, якія раздзелі яго і паранілі, і пайшлі, пакінуўшы ледзь жывога.

³¹ Выпадкова адзін святар ішоў тою дарогаю і, убачыўшы яго, прайшоў міма.

³² Таксама і левіт, быўшы на тым месцы, падышоў і, убачыўшы, прайшоў міма.

³³ А нейкі Самаранін, што быў ў дарозе, натрапіў на яго і, ўбачыўшы яго, зжаліўся,

³⁴ і, падышоўшы, перавязаў раны яго, узліваючы алей і віно; і, пасадзіўшы яго на сваю жывёліну, прывёз яго ў гасцініцу і паклапаціўся пра яго;

³⁵ а на другі дзень, ад’язджаючы, дастаў два дынарыі і даў гаспадару гасцініцы, і сказаў яму: паклапаціся пра яго, а калі болей што патраціш, я, як вярнуся, аддам табе.

³⁶ Каторы з гэтых трох, здаецца табе, быў бліжнім таму, хто трапіў да разбойнікаў?

³⁷ Ён сказаў: той, што ўчыніў міласць яму. Сказаў жа яму Іісус: ідзі, і ты рабі гэтак.

³⁸ І сталася: калі яны былі ў дарозе, зайшоў Ён у адно паселішча; і жанчына нейкая, імем Марфа, прыняла Яго ў дом свой;

³⁹ і была ў яе сястра, што звалася Марыя, якая, сеўшы каля ног Іісуса, слухала слова Яго.

⁴⁰ Марфа ж клапацілася, каб як найлепш услужыць, і, падышоўшы, сказала: Госпадзі! ці ж не абыякава Табе, што сястра мая адну мяне пакінула ўслужваць? скажы ёй, каб дапамагла мне.

⁴¹ Іісус жа сказаў ёй у адказ: Марфа! Марфа! ты клапоцішся і турбуешся пра многае,

⁴² а толькі адно патрэбна; Марыя ж выбрала добрую долю, якая не адымецца ў яе.