Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП

Святое Дабравесце паводле Iаана

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Тады ўзяў Пiлат Іісуса i аддаў на бічаванне;

² і воіны, сплёўшы вянец з церняў, усклалі Яму на галаву i ў адзежу пурпуровую апранулi Яго,

³ i гаварылi: радуйся, Цар Іудзейскі! I бiлi Яго па шчаках.

⁴ Пiлат выйшаў зноў i кажа iм: вось, я выводжу Яго да вас, каб вы ведалi, што я нiякай вiны ў Ім не знаходжу.

⁵ Тады выйшаў Іісус у цярновым вянцы і пурпуровай адзежы. I кажа iм Пiлат: вось Чалавек!

⁶ Калі ж убачылi Яго першасвятары i служыцелі, то пачалi крычаць, кажучы: Распнi, распнi Яго! Кажа iм Пiлат: вазьміце Яго вы i распніце, бо я не знаходжу ў Ім вiны.

⁷ Адказалi яму Іудзеі: мы закон маем, i па закону нашаму Ён павінен памерцi, таму што зрабiў Сябе Сынам Божым.

⁸ Калі пачуў Пiлат гэтае слова, то яшчэ больш спалохаўся,

⁹ і ўвайшоў у прэторыю зноў i кажа Іісусу: адкуль Ты? Іісус жа адказу не даў яму.

¹⁰ Тады кажа Яму Пiлат: мне Ты не гаворыш? хіба не ведаеш, што я маю ўладу распяць Цябе i маю ўладу адпусціць Цябе?

¹¹ Адказаў Іісус: ты не меў бы нiякай улады нада Мною, калi б табе не было дадзена звыш; таму той, хто выдаў Мяне табе, большы грэх мае.

¹² 3 гэтага часу Пiлат шукаў, як адпусціць Яго. Іудзеі ж крычалi, кажучы: калi Яго адпусціш, ты не друг кесару; кожны, хто робiць сябе царом, праціўнік кесара.

¹³ Пiлат, пачуўшы гэтае слова, вывеў Іісуса i сеў на судзейскае ўзвышэнне на месцы, што называлася Лiфостратон, а па-яўрэйску Гаввафа.

¹⁴ Была ж пятнiца перад Пасхай, каля шостай гадзiны. I сказаў Пiлат Іудзеям: вось Цар ваш!

¹⁵ Але яны закрычалi: вазьмi, вазьмi, распні Яго! Кажа iм Пiлат: Цара вашага распяць? Адказалі першасвятары: няма ў нас цара, акрамя кесара.

¹⁶ Тады ён аддаў Яго ім на распяцце. І ўзялi Іісуса і павялi;

¹⁷ і, несучы крыж Свой, Ён выйшаў на месца, называнае Лобным, што па-яўрэйску называецца Галгофа,

¹⁸ дзе Яго распялі i з Ім двух iншых, з аднаго боку і з другога, а пасярэдзiне Іісуса.

¹⁹ І зрабіў надпіс Пiлат i змясцiў на крыжы. А было напiсана: Іісус Назаранiн, Цар Іудзейскі.

²⁰ Гэты надпiс чыталi многiя з Іудзеяў, таму што блізка ад горада было тое месца, дзе быў распяты Іісус, а напiсана было па-яўрэйску, па-грэчаску, па-лацінску.

²¹ Казалi ж Пiлату першасвятары Іудзейскія: не пiшы: "Цар Іудзейскі", а напiшы, што Ён казаў: "Я цар Іудзейскі".

²² Адказаў Пiлат: што напiсаў я, тое напiсаў.

²³ Воіны ж, калі распялi Іісуса, узялi адзенне Яго i раздзялiлi на чатыры часткi, кожнаму воіну частка, і хiтон; хiтон жа быў не шыты, а суцэльна тканы ад верху;

²⁴ тады сказалi яны адзiн аднаму: не будзем разрываць яго, а кiнем на яго жэрабя, чый будзе. Так мела споўніцца Пiсанне, у якім сказана: "раздзялiлi адзенне Маё мiж сабою i пра вопратку Маю кiдалi жэрабя". Воіны так i зрабілі.

²⁵ Стаялi ж каля крыжа Іісусавага Мацi Яго i сястра Мацi Яго, Марыя Клеопава, i Марыя Магдалiна.

²⁶ Іісус жа, убачыўшы Маці i вучня, які стаяў побач і якога Ён любiў, кажа Маці Сваёй: Жанчына, вось сын твой.

²⁷ Потым кажа вучню: вось Мацi твая. I з таго часу вучань ўзяў Яе да сябе.

²⁸ Пасля гэтага Іісус, ведаючы, што ўсё ўжо здзейснілася, каб збылося Пiсанне, кажа: смагну.

²⁹ Тут стаяла пасудзіна, поўная воцату. І воіны, напоўніўшы губку воцатам i насадзіўшы яе на сцябліну ісопу, паднеслi да Яго вуснаў;

³⁰ і калі паспытаў Іісус воцату, Ён сказаў: здзейснілася! І, схiлiўшы галаву, аддаў дух.

³¹ А паколькі была пятнiца, то Іудзеі, каб не засталіся целы на крыжы ў суботу, - бо вялiкi дзень была тая субота, - прасiлi Пiлата, каб перабiць у iх голенi i зняць;

³² і вось прыйшлi воіны i ў першага перабiлi голенi, i ў другога, распятага з Ім;

³³ прыйшоўшы ж да Іісуса, як убачылi, што Ён ужо памёр, то не перабiвалi ў Яго голеняў;

³⁴ але адзiн з воінаў кап’ём працяў Яму бок, i адразу выцекла кроў i вада;

³⁵ і той, хто бачыў, засведчыў, i сведчанне яго праўдзiвае; i ён ведае, што ісціну гаворыць, каб вы паверылi;

³⁶ бо гэта сталася, каб споўнілася Пiсанне: "косць Яго не будзе паламана";

³⁷ яшчэ і ў другiм месцы Пiсанне гаворыць: "будуць глядзець на Таго, Каго працялі".

³⁸ Пасля гэтага Іосіф з Арымафеi, які быў вучнем Іісуса, але тайным з-за страху перад Іудзеямі, папрасiў Пiлата, каб узяць Цела Іісусава; i Пiлат дазволiў; тады прыйшоў ён i ўзяў Цела Іісусава.

³⁹ Прыйшоў і Нiкадзім, які прыходзiў раней да Іісуса ўначы, i прынёс сумесь з смiрны i алою фунтаў каля ста.

⁴⁰ Узялi яны Цела Іісусава i абвілi Яго палотнамі з духмянасцямі, як паводле звычаю хаваюць Іудзеі.

⁴¹ Быў жа на тым месцы, дзе Ён быў распяты, сад, i ў садзе магiла новая, у якой ніколі яшчэ нiхто не быў пакладзены;

⁴² і там, з-за пятнiцы Іудзейскай, паколькі блізка была магiла, паклалi Іісуса.