Святое Дабравесце (па Беларуску) пераклад Бiблейскай камiсii БПЦ МП

Святое Дабравесце паводле Iаана

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Іісус жа за шэсць дзён да Пасхi прыйшоў у Вiфанiю, дзе быў Лазар памерлы, якога Ён уваскрасiў з мёртвых.

² І прыгатавалі Яму вячэру там, i Марфа прыслугоўвала, а Лазар быў адным з тых, што ўзляжалі з Ім.

³ Марыя ж, узяўшы фунт міра з нарду чыстага, шматкаштоўнага, памазала ногi Іісусавы i выцерла валасамi сваiмi ногi Яго, i дом напоўнiўся духмянасцю мiра.

⁴ Тады кажа адзiн з вучняў Яго, Іуда Сіманаў Іскарыёт, якi меўся выдаць Яго:

⁵ чаму гэтае міра не прадалi за трыста дынарыяў i не раздалi ўбогiм?

⁶ Сказаў жа ён гэта не таму, што клапацiўся пра ўбогiх, а таму, што быў злодзеем i, маючы скарбонку, краў тое, што туды клалi.

⁷ Сказаў тады Іісус: пакiнь яе, каб на дзень пахавання Майго яна захавала гэта,

⁸ таму што ўбогiх заўсёды маеце з сабою, а Мяне не заўсёды маеце.

⁹ Даведалася ж мноства народу з Іудзеяў, што Ён там, i папрыходзілi не толькi дзеля Іісуса, але i каб пабачыць Лазара, якога Ён уваскрасiў з мёртвых.

¹⁰ А першасвятары пастанавiлi i Лазара забiць,

¹¹ бо многія з Іудзеяў дзеля яго прыходзiлi i веравалi ў Іісуса.

¹² На другі дзень мноства людзей, якія прыйшлі на свята, пачуўшы, што Іісус iдзе ў Іерусалiм,

¹³ узялi пальмавыя галіны i выйшлi насустрач Яму, i ўсклікалi: Асанна! Благаславёны Той, Хто прыходзіць у iмя Гасподняе, Цар Ізраiлеў!

¹⁴ Іісус жа, знайшоўшы асляня, сеў на яго, як напiсана:

¹⁵ "не бойся, дачка Сіёна! вось Цар твой iдзе, седзячы на маладым асле".

¹⁶ Гэтага спачатку не зразумелi вучнi Яго, а калі праслаўлены быў Іісус, тады яны ўспомнiлi, што гэта было пра Яго напiсана i гэта зрабiлi Яму.

¹⁷ Народ жа, якi быў з Ім раней, сведчыў, што Ён выклiкаў Лазара з магiлы i ўваскрасiў Яго з мёртвых;

¹⁸ таму і выйшаў насустрач Яму народ, бо чуў, што Ён зрабiў гэты цуд.

¹⁹ А фарысеi гаварылi мiж сабою: бачыце, што нiчога не дапамагае? вось, увесь свет за Ім пайшоў.

²⁰ Былi i некаторыя Эліны сярод тых, што прыйшлі, каб пакланіцца ў свята;

²¹ яны падышлi да Фiлiпа, які быў з Вiфсаiды Галiлейскай, i прасiлi яго, кажучы: спадар, мы хочам Іісуса бачыць.

²² Прыходзіць Фiлiп i кажа пра гэта Андрэю; а потым Андрэй і Фiлiп кажуць Іісусу.

²³ Іісус жа сказаў iм у адказ: надышоў час быць праслаўленым Сыну Чалавечаму;

²⁴ праўду, праўду кажу вам: калi зерне пшанiчнае, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то яно застанецца адно, а калi памрэ, то багаты плён дасць;

²⁵ хто любiць душу сваю, той загубiць яе, а хто ненавiдзiць душу сваю ў свеце гэтым, для жыцця вечнага захавае яе;

²⁶ калі хто Мне служыць, няхай iдзе ўслед за Мною; i дзе Я, там i слуга Мой будзе; i калі хто Мне служыць, ушануе яго Айцец Мой;

²⁷ цяпер душа Мая ўстрывожана; i што Мне сказаць? Ойча, збаў Мяне ад гадзіны гэтай! але дзеля гэтага Я прыйшоў, на гадзіну гэтую;

²⁸ Ойча, праслаў iмя Тваё! Прыйшоў тады голас з неба: i праславiў, i яшчэ праслаўлю.

²⁹ Народ жа, якi стаяў i чуў тое, казаў: гэта гром. Іншыя казалi: Ангел прамаўляў да Яго.

³⁰ На гэта Іісус сказаў: не дзеля Мяне быў голас гэты, а дзеля вас;

³¹ цяпер суд свету гэтаму; цяпер князь свету гэтага выгнаны будзе вон;

³² і калі Я буду ўзнесены ад зямлі, усiх прыцягну да Сябе.

³³ Гэта Ён гаварыў, указваючы, якою смерцю Ён мае памерцi.

³⁴ Адказаў Яму народ: мы чулi з закону, што Хрыстос застаецца на векі; дык як жа Ты кажаш, што ўзнесены павінен быць Сын Чалавечы? хто Гэты Сын Чалавечы?

³⁵ Сказаў iм тады Іісус: яшчэ на малы час святло з вамi; хадзiце, пакуль святло маеце, каб цемра вас не агарнула; а хто ходзiць у цемры, той не ведае, куды ідзе;

³⁶ Пакуль святло маеце, веруйце ў святло, каб стаць сынамi святла. Прамовіў гэта Іісус і, адышоўшы, скрыўся ад iх.

³⁷ І хоць гэтулькі цудаў зрабiў Ён перад iмi, яны не веравалi ў Яго,

³⁸ каб збылося слова Ісаіi прарока, якi казаў: Госпадзі! хто паверыў пачутаму ад нас, i рука Гасподняя каму адкрылася?

³⁹ З-за таго не маглi яны вераваць, што, як яшчэ сказаў Ісаія:

⁴⁰ Ён асляпiў вочы iх i скамяніў сэрцы iх, каб не бачылi вачыма i не разумелi сэрцам, i не звярнулiся, каб Я ацаліў iх.

⁴¹ Гэта сказаў Ісаія, калi бачыў славу Яго i гаварыў пра Яго.

⁴² Аднак жа i з начальнiкаў многiя ўверавалi ў Яго, але з-за фарысеяў не прызнавалiся, каб іх не адлучылі ад сінагогі,

⁴³ бо яны ўзлюбiлi больш славу чалавечую, чым славу Божую.

⁴⁴ Іісус жа ўсклікнуў i сказаў: хто веруе ў Мяне, не ў Мяне веруе, а ў Таго, Хто паслаў Мяне;

⁴⁵ і хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне;

⁴⁶ Я - святло, у свет прыйшоў, каб кожны, хто веруе ў Мяне, не застаўся ў цемры;

⁴⁷ і калi хто пачуе словы Мае i не паверыць, Я не суджу яго, бо Я прыйшоў не судзiць свет, але збавіць свет;

⁴⁸ хто адвяргае Мяне i не прымае слоў Маiх, мае суддзю сабе: слова, якое Я прамаўляў, яно будзе судзiць яго ў апошнi дзень;

⁴⁹ бо Я не ад Сябе прамаўляў, а Айцец, Які паслаў Мяне, Ён Мне запаведзь даў, што казаць i што прамаўляць;

⁵⁰ і Я ведаю, што запаведзь Яго ёсць жыццё вечнае; таму тое, што Я кажу, як сказаў Мне Айцец, так і кажу.