Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Ёв

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ І адказваў Ёў і сказаў:

² праўда! ведаю, што так; але як апраўдаецца чалавек прад Богам?

³ Калі захоча ўступіць у спрэчку зь Ім, дык не адкажа Яму ні на адно з тысячы.

⁴ Мудры сэрцам і магутны сілаю; хто паўставаў супроць Яго і заставаўся ў спакоі?

⁵ Ён перасоўвае горы, і не пазнаюць іх: Ён ператварае іх у гневе Сваім;

⁶ зрушвае зямлю зь месца яе, і слупы яе дрыжаць:

⁷ скажа сонцу, - і ня ўзыдзе, і на зоркі накладвае пячатку.

⁸ Ён адзін распасьцірае нябёсы і ходзіць па вышынях мора;

⁹ стварыў Ас, Кесіль, і Хіма і тайнікі поўдня;

¹⁰ робіць вялікае, непаддасьледнае і цудоўнае бясконца!

¹¹ Вось, Ён пройдзе перад мною, і ня ўбачу Яго; праімчыцца, і не заўважу Яго.

¹² Возьме, і хто забароніць Яму? хто скажа Яму: што Ты робіш?

¹³ Бог не адверне гневу Свайго; прад Ім упадуць паборцы гардунства.

¹⁴ Тым больш ці магу я адказваць Яму і шукаць сабе словаў прад Ім?

¹⁵ Хоць бы я і ў праўдзе быў, але ня буду адказваць, а буду ўмольваць Судзьдзю майго.

¹⁶ Калі б я паклікаў і Ён адказаў мне, - я не паверыў бы, што голас мой пачуў Той,

¹⁷ Хто ў віхуры пабівае мяне і памнажае бязьвінна раны мае,

¹⁸ не дае мне перавесьці дух, а перапаўняе мяне гаротамі.

¹⁹ Калі дзеяць сілаю, дык Ён магутны; калі судом, хто зьвядзе мяне зь Ім?

²⁰ Калі я буду апраўдвацца, дык мае ж вусны зьвінавацяць мяне; калі я невінаваты, дык Ён прызнае мяне вінаватым.

²¹ Невінаваты я; не хачу ведаць душы маёй, пагарджаю жыцьцём маім.

²² Усё адно; таму я сказаў, што Ён губіць і беззаганнага і вінаватага.

²³ Калі гэтага пабівае Ён бічом раптам, дык з пыткі нявінных сьмяецца.

²⁴ Зямля аддадзена ў рукі бязбожных; твары судзьдзяў яе Ён засланяе. Калі не Ён, тады хто ж?

²⁵ Дні мае хутчэйшыя за ганца, - бягуць, ня бачаць дабра,

²⁶ імчацца, як лёгкія лодкі, як арол імкне на здабычу.

²⁷ Калі сказаць мне: "забуду я скаргі мае, адкладу змрочны выгляд свой і падбадзёруся",

²⁸ дык трымчу ад усіх пакутаў маіх, ведаючы, што Ты не абвесьціш мяне невінаватым.

²⁹ Калі ж я вінаваты, дык навошта марна пакутую?

³⁰ Хоць бы я абмыўся і сьнежнаю вадою і цалкам ачысьціў рукі мае,

³¹ дык і тады Ты апусьціш мяне ў бруд, і пагардзіць мною вопратка мая.

³² Бо Ён не чалавек, як я, каб я мог адказваць Яму і ісьці разам зь Ім на суд!

³³ Няма паміж імі пасрэдніка, які паклаў бы руку сваю на абодвух нас.

³⁴ Хай адхіліць Ён ад мяне жазло Сваё і страх Ягоны хай не жахае мяне, -

³⁵ і тады я буду гаварыць і не збаюся Яго, бо я не такі самы ў сабе.