Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Ёв

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Ці ня вызначаны чалавеку час на зямлі, і дні ягоныя ці ж ня тое самае, што дні найміта?

² Як раб прагне ценю і як найміт чакае канца працы сваёй,

³ так я атрымаў на долю месяцы марныя, і ночы бядотныя адмераны мне.

⁴ Калі кладуся, дык кажу: калі гэта ўстану? а вечар доўжыцца, і я варочаюся ўдосыць да самае раніцы.

⁵ Цела маё ў чарвяках і запыленых струпах; скура мая лопаецца і гнаіцца.

⁶ Дні мае бягуць хутчэй за чалавека і канчаюцца без надзеі.

⁷ Згадай, што жыцьцё маё павеў, што вока маё ня вернецца бачыць добрае.

⁸ Ня ўбачыць мяне вока таго, хто бачыў мяне; вочы Твае на мяне, - і няма мяне.

⁹ Радзее воблака і сыходзіць; так той, хто сышоў у апраметную, ня выйдзе,

¹⁰ ня вернеецца болей у дом свой, і месца ягонае ўжо ня будзе ведаць яго.

¹¹ Ня буду ж я стрымліваць вуснаў маіх; буду гаварыць у сьцісласьці духу майго; буду скардзіцца ў бядоце душы маёй.

¹² Хіба я мора альбо марская пачвара, што Ты паставіў над мною варту?

¹³ Калі падумаю: "суцешыць мяне пасьцель мая, зьнясе гароту маю ложак мой",

¹⁴ Ты палохаеш мяне снамі і відзежамі страшыш мяне;

¹⁵ і душа мая жадае лепей, каб спынілася дыханьне, лепей сьмерці, чым, каб зьберагліся косьці мае.

¹⁶ Апрыкрала мне жыцьцё. Ня вечна мне жыць. Адступіся ад мяне, бо дні мае марныя.

¹⁷ Што такое чалавек, што Ты так цэніш яго і зьвяртаеш на яго ўвагу Тваю,

¹⁸ наведваеш яго кожнае раніцы, кожнае імгненьне выпрабоўваеш яго?

¹⁹ Дакуль жа Ты не пакінеш, дакуль не адыдзеш ад мяне, дакуль не дасі мне праглынуць сьліну маю?

²⁰ Калі я зграшыў, дык што я зраблю Табе, вартавы людзей! Навошта Ты паставіў мяне супраціўцам Сабе, што аж я зрабіўся самому сабе лішні?

²¹ І чаму б не дараваць мне грэху і ня зьняць зь мяне беззаконьня майго? бо, вось, я лягу ў пыле; заўтра пашукаеш мяне, і няма мяне.