Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Ёв

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ І адказваў Эліфаз Фэманіцянін і сказаў:

² калі паспрабуем мы сказаць табе слова, - ці ня цяжка будзе табе? Урэшце, хто можа забараніць слова!

³ Вось, ты настаўляў многіх і кволыя рукі падтрымліваў,

⁴ таго, хто падаў, падымалі словы твае, і аслаблыя калені ты мацаваў.

⁵ А цяпер дайшло да цябе, і зьнямогся ты; дайшло да цябе, і ты падупаў духам.

⁶ Богабаязнасьць твая ці ж не павінна быць тваёю надзеяй, і беспахібнасьць шляхоў тваіх - спадзяваньнем тваім?

⁷ Згадай жа, ці гінуў хто невінаваты, і дзе праведных выкарчоўвалі б?

⁸ Як я бачыў, дык тыя, што аралі бязбожнае і сеялі ліхое, жнуць яго;

⁹ ад павеву Божага гінуць і ад духу гневу Ягонага чэзнуць.

¹⁰ Рык ільва і голас таго, хто рыкае, моўкне, і зубы львянят крышацца;

¹¹ магутны леў гіне без здабычы, і дзеці ільвіцы расьсейваюцца.

¹² І вось да мяне таемна данеслася слова, і вуха маё прыняло нешта ад яго.

¹³ Сярод разважаньняў пра начныя відзежы, калі сон ахінае людзей,

¹⁴ агарнуў мяне жах і дрыгат і скалануў усе косьці мае.

¹⁵ І дух прайшоў над мною; дыбарам сталі валасы на мне.

¹⁶ Ён стаў, - але я не пазнаў твару ягонага, - толькі аблічча было перад вачыма маімі; ціхі павеў, - і я чую голас:

¹⁷ ці ж чалавек справядлівейшы за Бога? і мужчына ці ж чысьцейшы за Творцу свайго?

¹⁸ Вось, Ён і слугам Сваім не давярае і ў анёлах Сваіх бачыць заганы:

¹⁹ тым болей - у тых, што жывуць у харомінах з гліны, аснова якіх пыл, якія нішчацца хутчэй за моль.

²⁰ З раніцы да вечара яны распадаюцца; ня згледзіш, як яны зьнікнуць зусім.

²¹ Ці ня гінуць разам зь імі і вартасьці іхнія? Яны паміраюць, не дасягнуўшы мудрасьці.