Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Ёв

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Калі тыя трое мужоў перасталі адказваць Ёву, бо ён быў слушны ў вачах сваіх,

² тады загарэўся гнеў Эліуя, сына Варахіілавага, Вузіцяніна з племя Рамавага: загарэўся гнеў ягоны на Ёва за тое, што ён апраўдваў сябе больш, чым Бога,

³ а на трох сяброў ягоных загарэўся гнеў ягоны за тое, што яны не знайшлі што адказаць, а тым часам вінавацілі Ёва.

⁴ Эліуй чакаў, пакуль Ёў гаварыў, бо яны гадамі былі старэйшыя за яго.

⁵ Калі ж Эліуй убачыў, што няма адказу ў вуснах тых трох мужоў, тады загарэўся гнеў ягоны.

⁶ І адказваў Эліуй, сын Варахіілаў, Вузіцянін, і сказаў: я малады гадамі, а вы - старцы; таму я нясьмеліўся і баяўся казаць вам, што думаю.

⁷ Я гаварыў сам сабе: няхай гавораць дні, і мнагалецьце навучае мудрасьці.

⁸ Але дух у чалавеку і дыханьне ‹сеўладнага дае яму разуменьне.

⁹ Не шматгадовыя толькі мудрыя, і не старыя разумеюць праўду.

¹⁰ Таму я кажу: выслухайце мяне, абвяшчу вам сваю думку і я.

¹¹ Вось, я чакаў слоў вашых, услухоўваўся ў меркаваньні вашыя, пакуль вы прыдумлялі, што сказаць.

¹² Я пільна глядзеў на вас, ніхто з вас не выкрывае Ёва і не адказвае на словы яго.

¹³ скажэце: мы знайшлі мудрасьць: Бог абвергне яго, а не чалавек.

¹⁴ Калі б ён зьвяртаў словы да мяне, дык я ня вашымі словамі адказваў бы яму.

¹⁵ Спалохаліся, не адказваюць болей: перасталі гаварыць.

¹⁶ І як я чакаў, а яны ня кажуць, спыніліся і не адказваюць болей,

¹⁷ дык і я адкажу ад сябе, абвяшчу сваю думку і я.

¹⁸ Бо я поўны словамі, і дух ува мне цісьне мяне.

¹⁹ Вось, нутрына мая, як віно неадчыненае: яна гатовая прарвацца, нібы новыя мяхі.

²⁰ Пагавару, і палегчае мне; адкрыю вусны мае і адкажу.

²¹ На твар чалавека глядзець ня буду і ніякаму чалавеку лісьлівіць ня буду,

²² бо я ня ўмею лісьлівіць: цяпер забі мяне, Творца мой.