Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Ёв

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ І адказваў Ёў і сказаў:

² выслухайце ўважліва слова маё, і гэта будзе мне суцяшэньнем ад вас.

³ Патрывайце мяне, і я буду гаварыць; а пасьля таго, як пагавару, насьміхайцеся.

⁴ Хіба да чалавека слова маё? як жа мне і не маладушнічаць?

⁵ Паглядзеце на мяне і жахнецеся, і пакладзеце палец на вусны.

⁶ Як толькі я згадаю, - уздрыгваю, і трымценьне абдымае цела маё.

⁷ Чаму беззаконныя жывуць, дасягаюць старасьці, ды і сілаю моцныя?

⁸ Дзеці іхнія зь імі перад абліччам ў іх, і ўнукі іхнія перад вачыма ў іх.

⁹ Дамы іхнія ўбясьпечаны ад страху, і няма жазла Божага на іх.

¹⁰ Бык іхні апладняе і ня выкідае, карова іхняя зачынае, і ня скідае.

¹¹ Як статак, выпускаюць яны малечу сваю, і дзеці іхнія скачуць.

¹² Усклікаюць пад тымпан і цытру і весяляцца пад жалейку;

¹³ бавяць дні свае ў шчасьці і імгненна сыходзяць у апраметную.

¹⁴ А тым часам яны кажуць Богу: адыдзі ад нас, ня хочам мы ведаць шляхоў Тваіх!

¹⁵ што нам Усеўладны, каб слугаваць Яму? і якая карысьць хінуцца да Яго?

¹⁶ Бачыш, шчасьце іхняе не ад іхніх рук. - Парада бязбожных, будзь далёкая ад мяне!

¹⁷ Ці часта тухне сьвяцільня ў беззаконных, і нападае на іх бяда, і Ён дае ім на долю пакуты ў гневе Сваім?

¹⁸ Яны павінны быць, як саломінка перад ветрам, і як мякіна, якую нясе віхура.

¹⁹ Скажаш: Бог ашчаджае дзецям ягоным няшчасьце ягонае. - Хай аддасьць ён яму самому, каб ён гэта ведаў.

²⁰ Хай яго вочы ўбачаць няшчасьце ягонае, і хай ён сам п'е ад гневу ‹сеўладнага.

²¹ Бо які яму клопат да дому свайго пасьля яго, калі лік месяцаў ягоных скончыцца?

²² Але ці Бога вучыць мудрасьці, калі Ён судзіць і вышніх?

²³ Адзін памірае ў самай поўніцы сілы сваёй, цалкам спакойны і мірны;

²⁴ нутроба ягоная поўная тлушчу, і косткі ягоныя напоены мозакам.

²⁵ А другі памірае з душою засмучанаю, не зазнаўшы дабра.

²⁶ І яны разам будуць ляжаць у пыле, і чэрві пакрыюць іх.

²⁷ Ведаю я вашыя думкі і ўлоўкі, якія вы супраць мяне плецяце.

²⁸ Вы скажаце: дзе дом князя, і дзе намёт, у якім жылі беззаконныя?

²⁹ Хіба вы ня пыталіся ў вандроўнікаў і не знаёмыя зь іхнімі назіраньнямі,

³⁰ што ў дзень пагібелі літаваны бывае злодзей, у дзень гневу адводзіцца ўбок?

³¹ Хто паставіць яму перад аблічча ягонае шлях ягоны, і хто аддасьць яму за тое, што ён учыняў?

³² Яго праводзяць да магілы і на яго магіле ставяць варту.

³³ Салодкія яму камлыгі даліны, і за ім ідзе натоўп людзей, а тым, што ідуць перад ім, ліку няма.

³⁴ Як жа вы хочаце суцяшаць мяне пустым? У вашых адказах застаецца толькі мана.