Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Ёв

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ І адказваў Ёў і сказаў:

² дакуль будзеце мучыць душу маю і рваць мяне прамовамі?

³ Вось, ужо разоў дзесяць вы сарамацілі мяне і не саромеецеся ўціскаць мяне.

⁴ Калі я і сапраўды зграшыў, дык грэх мой пры мне застаецца.

⁵ Калі ж вы хочаце ўзьвялічыцца над мною і ўпікнуць мяне ганьбаю маёю,

⁶ дык ведайце, што Бог скінуў мяне і абклаў мяне Сваёю сеткаю.

⁷ Вось, я крычу: крыўда! і ніхто ня слухае; енчу, і няма суду.

⁸ Ён заступіў мне дарогу, і не магу прайсьці, і сьцежкі мае зацемрыў.

⁹ Зьняў зь мяне славу маю і зьняў вянок з галавы маёй.

¹⁰ Зусім спустошыў мяне, і я адыходжу; і, як дрэва, Ён вырваў надзею маю.

¹¹ Запалаў на мяне гневам Сваім і лічыць мяне сярод ворагаў Сваіх.

¹² Палкі Ягоныя прыйшлі разам і скіравалі дарогу сваю да мяне і разьмясьціліся вакол намёта майго.

¹³ Братоў маіх Ён зьвёў ад мяне, і тыя, што ведалі мяне, цураюцца мяне.

¹⁴ Пакінулі мяне блізкія мае, і знаёмыя мае забылі мяне.

¹⁵ Прыхадні ў доме маім і служанкі мае чужым лічаць мяне; староньнім зрабіўся я ў вачах у іх.

¹⁶ Клічу слугу майго, і ён не адгукаецца; вуснамі маімі павінен я ўмольваць яго.

¹⁷ Дыханьне маё збрыдзела жонцы маёй, і я павінен умольваць яе дзеля дзяцей чэрава майго.

¹⁸ Нават малыя дзеці пагарджаюць мною; падымаюся, і яны зьдзекуюцца зь мяне.

¹⁹ Гідзяцца мною ўсе вернікі мае, і тыя, каго я любіў, абярнуліся супроць мяне.

²⁰ Косткі мае прыліплі да скуры маёй і мяса майго, і я застаўся толькі са скураю каля зубоў маіх.

²¹ Умілажальцеся зь мяне вы, сябры мае, - бо рука Божая кранулася мяне.

²² Навошта і вы перасьледуеце мяне, як Бог, і плоцьцю маёю ня можаце насыціцца?

²³ О, калі б запісаны былі словы мае! калі б накрэсьлены былі яны ў кнізе

²⁴ разцом жалезным з волавам, - на вечныя часы на камені выразаны былі!

²⁵ Але я ведаю, Заступнік мой жывы і стане пасьля мяне над зямлёю. І пасьля таго як мая скура будзе разбурана,

²⁶ і з плоці маёй я ўбачу Бога.

²⁷ Я ўбачу Яго сам; мае вочы, ня вочы іншага, убачаць Яго. Растае сэрца маё ў грудзях маіх!

²⁸ Вам трэба было б сказаць: навошта мы перасьледуем яго? Быццам корань зла знойдзены ўва мне.

²⁹ Збойцеся меча, бо меч ёсьць помсьнік няпраўды, і ведайце, што ёсьць суд.