Бiблiя беларуская - пераклад Василя Сёмухи
(1995, Минск)

Иакова

◄◄ | ◄ | Глава ⚫ | ► | ►►

¹ Якаў, раб Бога і Госпада Ісуса Хрыста, дванаццаці родам, якія ў расьсеяньні, - радавацца!

² Зь вялікай радасьцю прымайце, браты мае, калі ўпадаеце ў розныя выпрабаваньні,

³ ведаючы, што выпрабаваньне вашай веры робіцца цярплівасьцю,

⁴ а цярплівасьць павінна мець дасканалае дзеяньне, каб вы былі дасканалыя ва ўсёй паўнаце, бязь ніякай пахібы.

⁵ Калі ж каму-небудзь з вас не хапае мудрасьці, хай просіць у Бога, Які дае ўсім проста і без дакораў, - і дасца яму.

⁶ Але няхай просіць зь вераю, і зусім не сумняваецца, бо хто сумняваецца, падобны да марское хвалі, якую гоніць і распырсквае вецер;

⁷ Хай не спадзяецца такі чалавек атрымаць што-небудзь ад Госпада.

⁸ Чалавек двудушны - ня цьвёрды на ўсіх шляхах сваіх.

⁹ Хай славіцца пакорлівы брат у высокасьці сваёй,

¹⁰ а багаты ў пакоры сваёй, бо ён мінецца, бы краска ў траве:

¹¹ узыходзіць сонца, настае сьпёка, і высушвае траву, краска яе ападае, прападае хараство яе; так вяне і багаты ў шляхах сваіх.

¹² Дабрашчасны чалавек, які вытрывае выпрабаваньне, бо пасьля выпрабаваньня ён атрымае вянок жыцьця, які паабяцаў Гасподзь тым, хто любіць Яго.

¹³ У выпрабаваньні ніхто хай ня кажа: "Бог мяне спакушае"; Бог бо не спакушаецца злом і сам не спакушае нікога,

¹⁴ а кожны спакушаецца, калі ваблены і наджаны сваім пажаданьнем;

¹⁵ а пажаданьне, зачаўшы, родзіць грэх, а ўчынены грэх родзіць сьмерць.

¹⁶ Не ашуквайце сябе, браты мае любасныя:

¹⁷ Усякае даньне добрае і ўсякі дар дасканалы зыходзіць згары, ад Айца сьвятла, у Якога няма перамены, ані ценю пераменнасьці.

¹⁸ Захацеўшы, спарадзіў Ён нас словам ісьціны, каб сталіся мы нейкім пачаткам Ягоных твораў.

¹⁹ Дык вось, браты мае любасныя, кожны чалавек няхай будзе борзды ў слуханьні, марудлівы ў словах, марудлівы ў гневе;

²⁰ бо гнеў чалавечы ня творыць праўды Божай.

²¹ Таму, адклаўшы ўсялякую нячыстасьць і лішнюю злосьць, у пакоры прымеце пасеянае ў вас слова, якое можа ўратаваць вашы душы.

²² Будзьце ж выканаўцы слова, а не слухачы толькі, што ашукваюць самі сябе.

²³ Бо хто слухае слова і ня выконвае, той падобны да чалавека, які разглядвае прыродныя рысы аблічча свайго ў люстры:

²⁴ ён паглядзеў на сябе, адышоўся - і адразу забыўся, які ён ёсьць.

²⁵ А хто пранікне ў закон дасканалы, закон свабоды, і застанецца ў ім, той, ня будучы слухачом забыўлівым, а выканаўцам дзеі, дабрашчасны будзе ў сваім дзеяньні.

²⁶ Калі ж хто з вас думае, што ён пабожны, і не таймуе свайго языка, а ашуквае сваё сэрца, у таго пустая пабожнасьць.

²⁷ Чыстая і беспахібная пабожнасьць перад Богам і Айцом ёсьць тое, каб дагледзець сірот і ўдоваў у іхніх скрухах і захоўваць сябе неапаганенага сьветам.